Werken met je hart: Aliona, huishoudelijk ondersteuner, vertelt...
26 oktober 2021Aliona van Tilburg (47) - Huishoudelijk ondersteuner, 12,5 jaar in dienst.
Al bijna 12,5 jaar werkt Aliona als huishoudelijk ondersteuner bij Magentazorg en daar zit ze nog steeds volledig op haar plek. “Ik vind het fijn dat ik heel zelfstandig kan werken en de vrijheid krijg om – samen met de cliënt – mijn werk in te delen”, vertelt Aliona enthousiast. “De sfeer is prettig en ik voel me echt gewaardeerd door mijn cliënten, mijn leidinggevende en Magentazorg zelf.”
Een bijzondere band met de cliënten
Die waardering verschilt van een kleine attentie tot een ‘gewoon’ complimentje. “Wie vindt dat nou niet leuk om te horen?”, gaat Aliona trots verder. “Als ik na mijn vakantie de vrolijke gezichten van mijn cliënten zie en hoor dat ze zó blij zijn dat ik er weer ben, dan weet ik waar ik het voor doe. Bij sommige cliënten kom ik al ruim 12 jaar, dan bouw je echt een band op. Je bent een vertrouwd gezicht en er wordt naar je komst uitgekeken. Niet alleen voor de ondersteuning in de huishouding, maar ook juist voor het samen koffiedrinken en de verhalen die je deelt. Van blijdschap en humor tot verdriet en rouw, het zijn deze gesprekken die voor een hele bijzondere band zorgen. Hierdoor ga ik geen dag met tegenzin naar mijn werk.”
Hartverwarmende momenten
Werken met je hart – waar Magentazorg voor staat – past dus ook volledig bij Aliona. “Als je je hart openstelt voor de mensen waarvoor je mag werken, krijg je daar zoveel voor terug”, licht ze toe. “Ouderen hebben zoveel levenservaring en hun verhalen geven mij veel energie en inspiratie. Maar je kunt ook zelf een bron van inspiratie zijn. Bijvoorbeeld door niet de aandacht te leggen op wat iemand niet meer kan, maar juist samen te kijken wat wél kan. Zo kunnen ze ook zelf een bijdrage in huis leveren en dat geeft veel voldoening.
”In de 12,5 jaar zijn dan ook al veel hartverwarmende momenten voorbijgekomen. “Veel van deze momenten blijven mij voor altijd bij. Zoals een mevrouw waar ik 11 jaar lang zorg heb verleend, zij is in de loop van de jaren gaan dementeren. Uiteindelijk is ze verhuisd naar een zorginstelling en een enkele keer bezoek ik haar. Ze moet altijd even nadenken, dan herinnert ze zich wie ik ben en zegt ze: ‘Wat hebben wij het toch ontzettend leuk en gezellig gehad hè, samen!’”
